اثر تمرین در آب به همراه دلفین و بدون دلفین بر مهارت های حرکتی درشت کودکان هشت سالۀ مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم

هدف از پژوهش حاضر، مطالعۀ اثر تمرین در آب به­همراه دلفین و بدون دلفین بر مهارت­های حرکتی درشت کودکان هشت سالۀ مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم می­باشد. آزمودنی­ها، 10 کودک هشت سالۀ مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم در جزیرۀ کیش بودند که به­صورت تصادفی در دو گروه تمرین در آب به­همراه دلفین و تمرین در آب بدون دلفین قرار گرفتند. جمع­آوری داده­ها از طریق آزمون برونینکس ـ اوزرتسکی انجام گرفت و آزمودنی­های هر دو گروه پس از پیش­آزمون که اجرای آزمون برونینکس ـ اوزرتسکی بود، به­مدت 16 جلسه برنامۀ اسپارک را در خشکی انجام دادند. علاوه­براین، گروه تمرین در آب به­همراه دلفین پس از اجرای برنامۀ اسپارک، به تمرین در آب به­همراه دلفین پرداخت؛ درحالی­که گروه دیگر به اندازه گروه تمرین در آب به فعالیت در آب بدون حضور دلفین ­مشغول بود. ­در پایان جلسۀ شانزدهم،­ از آزمودنی­های هر دو گروه­ آزمون برونینکس ـ اوزرتسکی به­عمل آمد. تجزیه­و­تحلیل داده­ها از طریق آزمون تحلیل کوواریانس نشان می­دهد که پس از دورۀ تمرین، تفاوت معناداری در مهارت­های تعادل، قدرت و هماهنگی اندام فوقانی دو گروه مشاهده می­شود (p<0.05)؛ در­حالی­که­ در فاکتورهای سرعت دویدن، چابکی و هماهنگی دو­سویه­ تفاوتی مشاهده نمی­شود (p>0.05). همچنین، مقایسۀ نمرۀ کلی مهارت حرکتی درشت بر­اساس مجموع نمرات هر­یک از خرده­آزمون­ها بیانگر تفاوت معنادار گروه تمرین در آب به­همراه دلفین با گروه تمرین در آب بدون دلفین می­باشد (p<0.05). این یافته­ها تأیید مجددی است بر این نکته که تمرین در آب به­همراه دلفین موجب بهبود مهارت­های حرکتی درشت کودکان دارای اختلالات طیف اوتیسم می­گردد